In Codetaal

Sommige dingen doe je alleen omdat je zo godsgruwelijk veel van iemand houdt. Vasthouden zolang je kan, omdat loslaten geen optie is.

Dit is zo’n verhaaltje, waarvan de inleiding nu al bijna langer is dan het verhaaltje zelf.

Denk er maar bij wat je wilt. Ben je een neushoorn of een schaap? Welkom!

Hoe weerbarstiger de wereld om me heen, hoe groter het verlangen in me wordt naar ooit toen alles veilig leek.

Mensen om je heen, het kan zo fijn zijn. En tegelijk zo veel teveel tegelijk. “Laat maar!” of “ik ben weg, dit is niet te doen”, komt er dan in me op. Tot, zoals me gisteren ineens overkwam, iemand dat ziet. En dan met een kort contact gewoon helpt om erbij te blijven. Mensen .. veel mensen … eigenlijk wel fijn dan. En ik ook eigenlijk best wel okee nog…

Genoeg meningen, overtuigingen en filosofieen. Met even zoveel lichtende voorbeelden en boegbeelden.

Gewoon grappig om te bedenken hoe de Jezus van deze tijd door zijn of haar huis loopt op zoek naar de autosleutels.

Het kleine, zachte elkaar aftasten van een moeder en een kindje. Het zachte wiegen samen. Een ervaring die alles in je wezen beroert. Waar zoveel te vinden en te missen is. Hoe oud je ook wordt.

Wat kunnen we soms ontstellend langs elkaar heen kletsen. Als het leven zwaar weegt voor iemand, kakelen we daar vaak met allerlei goed-bedoelde-totaal-niet-passende adviezen overheen. Vaak onder het motto “ik bekijk het gewoon positief”. Ammehoela! “ik schijt in mijn broek als ik met lege handen sta bij de levensvragen die je hebt”, is misschien beter op zijn plaats dan.

Nou ja, hier staan al meer woorden dan in het hele verhaaltje van de kip en het varken. Leestijd 10 seconden 😉 Veel plezier!

Dit is een verhaaltje dat ik al heel lang wilde schrijven. Er zit wat in van hoe dat werkt als je ergens erg van geschrokken bent, van hoe sterk familiebanden zijn, hoe iedereen een eigen manier vindt om een gedeelde pijn of angst te verzachten. Hoe dat tot afstand kan leiden en je soms ook onverwacht weer dicht bij elkaar kan staan.

PS. Ik ben niet gek, dat je het ff weet 😉

Ik zou hier van alles willen zeggen over dit korte verhaaltje van het konijn en de geit. Maar lees er maar lekker in wat je erin wilt lezen. Dan doe ik dat ook.

Een aantal jaar geleden ontmoette ik een bijzondere man. We leerden elkaar kennen nadat hij zomaar ineens in de laatste fase van zijn leven was beland. Van hem kreeg ik een goed gemikte “schop onder mijn kont”. Niks groots en meeslepends. Gewoon precies waar het op stond.