Ik denk dat iedereen superspeciaalman wel kent. De held die je redt als je je raar en onzeker voelt. Hij neemt je mee en zorgt ervoor dat jij je speciaal voelt (en de ander een sukkel). Maar denk erom he?! Superhelden bestaan niet! Ook in het pak van superspeciaalman zit een mens. Veel leuker om die te ontmoeten!
Mensen om je heen, het kan zo fijn zijn. En tegelijk zo veel teveel tegelijk. “Laat maar!” of “ik ben weg, dit is niet te doen”, komt er dan in me op. Tot, zoals me gisteren ineens overkwam, iemand dat ziet. En dan met een kort contact gewoon helpt om erbij te blijven. Mensen .. veel mensen … eigenlijk wel fijn dan. En ik ook eigenlijk best wel okee nog…
Zieliger dan dit, wordt het misschien niet 😉
Gewoon ff lezen. Heb er je eigen gedachten maar bij.
Genoeg meningen, overtuigingen en filosofieen. Met even zoveel lichtende voorbeelden en boegbeelden.
Gewoon grappig om te bedenken hoe de Jezus van deze tijd door zijn of haar huis loopt op zoek naar de autosleutels.
Dit gedichtje is voor iedereen die soms twijfelt. Dit gedichtje is voor iedereen.
Het kleine, zachte elkaar aftasten van een moeder en een kindje. Het zachte wiegen samen. Een ervaring die alles in je wezen beroert. Waar zoveel te vinden en te missen is. Hoe oud je ook wordt.
Heb je even een dippie, of niet zoveel zin? Loop je een beetje vast of zie je ergens tegenop? Superenthousiastman (m/v) komt je redden! En dat is lekker voor jou, maar voor superenthousiastman is het dodelijk vermoeiend. Maar ja, hij zit nou eenmaal in dat superheldenpak en waarschijnlijk heeft hij dat al zo lang of zo vaak aan, dat hij zelf niet meer doorheeft dat hij helemaal geen superheld is.
Want, beste mensen, superhelden bestaan niet!!!! Het is een pak met een echt mens erin, kijk daar nou een keer naar. Veel leuker voor iedereen. Kan superenthousiastman ook gewoon een keer lekker blijven zitten en chagrijnig zijn als hij zich zo voelt. Of gewoon ff kalm een keer, ook wel lekker.
Wat kunnen we soms ontstellend langs elkaar heen kletsen. Als het leven zwaar weegt voor iemand, kakelen we daar vaak met allerlei goed-bedoelde-totaal-niet-passende adviezen overheen. Vaak onder het motto “ik bekijk het gewoon positief”. Ammehoela! “ik schijt in mijn broek als ik met lege handen sta bij de levensvragen die je hebt”, is misschien beter op zijn plaats dan.
Nou ja, hier staan al meer woorden dan in het hele verhaaltje van de kip en het varken. Leestijd 10 seconden 😉 Veel plezier!
Wij mensen bedenken best wel veel verhalen waarmee we de werkelijkheid inkleuren. Sommige verhalen zijn zo met de paplepel ingegeven, dat ik ben gaan denken dat ze bij de werkelijkheid hoorden. En best wel gek hoe sommige van die verhalen in alle haarvaten van je leven blijven zitten. Zelfs als je ze al lang ontmaskerd hebt. Ik denk dat ik ze maar in een boekje ga zetten met als titel “afkicken van een Godsbeeld”.Want dat is het toch wel.. afkicken.. wat een gedoe!
“De grond verdween onder mijn voeten”, dat hoor je als iemand vertelt over iets overweldigends. Waarom in hemelsnaam bestaat dat eigenlijk? Ik vind het een misser in de schepping. Dat nare valluik waar je dan doorheen kukelt, waarom werd dat in hemelsnaam geschapen? Maar ja, het is er, dus bij deze een addendum voor in je Bijbel. Voor de Bijbellogen onder ons: dit addendum graag invoegen na Genesis 2 vers 3. Voor de niet-Bijbellogen onder ons: neem het God niet te zeer kwalijk, hij is ook maar een God.