Er was eens een nijlpaard
die stond in het riet.
Hij voelde zich raar
dacht "ik hoor hier niet".
In de zomer kwamen kano's
vlak langs zijn plek.
In de winter reden schaatsers
zomaar over zijn stek.
Maar hij zag geen nijlpaarden.
Nee hoor, niet één!
Zo voelde het nijlpaard zich
tussen de mensen een beetje alleen.
Een oude schipper
ging met pensioen
en wilde graag iets
voor het nijlpaard doen.
Het nijlpaard vroeg
"Neem je me mee?
Laten we varen! Naar Afrika,
ver over zee!"
"Daar zal ik het vinden,
daar moet het zijn,
die plek die mijn thuis is,
daar is het fijn!"
Ja hoor, na lang varen
kwamen ze aan.
En zag het nijlpaard
zijn familie staan.
Ze hadden het heerlijk,
maar thuis was het niet.
Hij wilde weer terug
naar zijn plek in het riet.
En toen ging hij terug
- de schipper vond het maar kolder -
naar zijn thuis
in de Hollandse polder.
Zo bleef alles hetzelfde.
Althans, naar het scheen.
Maar niet voor het nijlpaard, want
hij voelde zich nu nooit meer alleen.
