Er was eens een heksje
Ze was nogal klein
En wilde heel graag
Een superheld zijn
Maar haar ma was een heks
Dus een held zat er niet in
Toen dacht ze
Dan word ik maar koningin!
Maar je voelt het al komen
Dat ging ook niet slagen
Ze zou zich als heks
Moeten gedragen
Toch zocht ze overal
Naar andere wegen
En vroeg ze haar moedertje
Steeds om een zegen
Maar die sloot haar ogen niet
Voor wat er is
En vertelde haar dochter
Te leven met dit gemis
Je bent een heks
Net als ik, dit zijn wij
En jouw dochter wordt ook heks
Precies zoals ik en jij
Het heksje deed toen
Snel poep in haar oren
Zodat ze haar moeder
Niet meer zou horen
Ze zocht overal
Naar een ander bestaan
Al moest ze daarvoor
Zelfs de wereld uit gaan
En steeds dacht ze "Hebbes!
Nu is het gelukt"
Dan danste ze blij
Zonder rem aan een stuk
Tot na een paar weken
Soms een maand of meer
Het toch tegenviel, dan
Plofte ze boos bij haar moeder neer
Die nog maar eens zei
"Leer ermee leven
Ik heb je een heksig
Leven gegeven
Neem aan wat je kreeg
En wees daarmee blij
We zijn heus de moeite
Als heks ik en jij"
Zo is het gelopen
Zo is het gegaan
Ze bleven twee heksen
Tot aan het einde van hun bestaan
