In mij woont een moedig kind
zo een die nooit zal stoppen
om als het even nodig is
aan mijn deur te kloppen.
Niet om te vragen "help je mij?"
of "wil je voor me zorgen?".
Nee, dit kind dat past op mij
en denkt alvast aan morgen.
Aan wat ons dan te wachten staat
en wat kan gaan gebeuren
zodat alles goed zal gaan
en niemand hoeft te treuren.
Maar ja, ze is nog maar een kind
dus kan niet alles weten.
Dan zeggen ik "ga maar spelen joh,
alles even vergeten".
Maar dat kan zij niet zo goed,
dat kind, ze blijft maar kijken
hoe ze met alles wat er is
mij toch kan bereiken.
Ze stuurt berichtjes, heel de dag
"Pas op! Voor wat gaat komen!
Ik zag net iets, hoorde wat,
er was iets in mijn dromen".
Dat kleine kind, nog maar een kind..
kon ik haar maar beletten
om heel de dag, elke dag,
zo goed op te letten.
